Im dalej od ludzi, tym bliżej do ludzi....

To taki  paradoks widoczny na hubach ( tak się tutaj nazywa wygnajewo, czyli zadupie)

Na wsi jest jakoś bliżej do życia,  tego wyznaczonego porami roku i fazami księżyca, a ludzie też nie pytają czy można, tylko przychodzą.

Śmierć też jest bardziej naturalna, mocno oswojona.

Cieszę się, że moja stara kobyła, tu właśnie zakończyła żywot. Przywlokłam ją tutaj  ideologicznie, bo w myśl mojej ideologii, miała być ze mną do końca swoich dni ( tu przydałaby się emotka wielkiej dumy ) Gdzie ja, tam i ona. Teraz wiem, że był to czysty egoizm, w którym liczyły się jedynie moje uczucia, jej o zdanie nikt nie pytał.

Ale o ludziach miało być. No więc na drugi dzień po jej śmierci, zajechał do nas taczkami syn sąsiadów, jeszcze niezbyt dobrze poznanych. Na taczkach tajemniczo poruszał się duży worek. A w nim.... dwie cudne nie białe gęsi! Gęsi pocieszycielki po stracie konia!

Hej ... jakimiż to drogami podążają myśli ludzkie ... Piękne to!

A jak nam się woda skończyła w studni ( jako mieszczuch zawsze myślałam, że woda w studni jest nieskończona ), to podjeżdżali pod dom jacyś kompletnie nieznani nam ludzie, z kanistrami wody dla nas i ze słowami: aaa bo mówią że wam sie woda skończyła...

Któregoś dnia przyjechał, również nieznany człowiek, z pobliskiej wsi, przywożąc zapakowane w pudełko dwa kotki - bo to na wsi bez kotów nie da się...

Po pierwszej zimie, kilka osób nam powiedziało, że jak jadąc widzieli z oddali nasz dom, to zawsze pilnie sprawdzali czy leci dym z komina. Ten dym w zimie , to sygnał, że domownicy żyją, mają opał i jakoś sobie radzą. Nie mam wątpliwości, że gdyby nie leciał, to mielibyśmy gości.

I tak dalej i tak dalej...

Marzyłam o domu na pustkowiu bezludnym. Wydawało mi się, że mam wielką potrzebę ucieczki i alienacji.

Wczoraj dostałam od starszej sąsiadki rajstopy. Nowe oczywiście, w pudełeczku. W pierwszej chwili się przeraziłam i pomyślałam, o matko, to tak widać, że z nami kiepsko?

Ale już wiem, że nie trzeba nic wymyślać, zastanawiać się, kombinować. Wystarczy się cieszyć, bo każdy prezent, to znowu bliżej.

Gęsi pocieszycielki, Ptyś i Balbina które miały wypełnić miejsce po koniu
 

 

    Kobyłka młoda 
    i zdrowa.

 Już niedługo przed śmiercią.