spokój

Wczoraj Joanna pożegnała swoje udręczone ciało

 Nadzieję zawinęła w chustkę i wzięła w drogę.
Zostawiła mnóstwo siebie.

W I T R A Ż O W O

 

a może gobelinowo?
Nienaturalnie ostre słońce, pierwszych dni października, tak zrobiło. Porażało oczy i obiektyw.

Nieznośne kołysanki

dzisiejszy świt dla Ciebie

Drugiego października, tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego czwartego roku.

Strasznie się bałam. Tak strasznie, że uciekłam z drugiego piętra porodówki, na parter. Nikt tego nie zauważył, więc wygramoliłam się z powrotem na drugie piętro. Nie uciekałam przed Tobą, chociaż jeszcze wtedy nie wiedziałam, że mnie uratujesz przed nieistniejącymi smokami.  Życie uratowało życie.

Przy takich kołysankach zasypiałaś, bo tak  wtedy było. 

I jeszcze Davis, mnóstwo Davisa i gitara taty i "Pociągi" i Zoopaws i Dead Can Dance i Garbarek.

I jeszcze i jeszcze, ale nie pamiętam.

Jakoś to wytrzymałaś :)

Czy pamiętasz te nieznośne kołysanki?
Nie wiem jakiej muzyki teraz słuchasz. Jak to możliwe?
Wszystkiego najlepszego młoda kobieto! Wszystkiego czego pragniesz i odwagi by to przyjąć!
Do zobaczenia - przytulenia  za 12 dni!