na zachodzie bez zmian

Ściana zachodnia bez zmian - czeka na remont.  

A ja mam jakiś dziwny niedobór czerwieni i głupawkę. Na zachodniej stronie najłatwiej ją spotkać, bez szukania.

jeszcze czerwone jabłka i kozie rogi

jeszcze tylko czerwone jabłka i Weronika w czerwonej bluzce

jeszcze tylko trzydzieści sześć zdjęć czerwonych płomieni

..............

już wyciąąągam

                                                     wtyyyyczkę 

                                                                          z kontaktuuuuu

paaaa!!!

Ślady sów na tekturze

Po prostu przeleżały noc w chłodnej sieni i taką zrobiły niespodziankę. Nie potrafię moim aparatem pokazać detalu, ale są to prawdziwe płaskorzeźby. Jak je zobaczyłam, to sobie wyobraziłam cały tekturowy cykl, z dziesiątkami odbitych sowich śladów. I ściany sieni unoszące radośnie ten cykl.
Mam dużo głupich pomysłów, na szczęście ich nie realizuję ...

a na koniec, mi się małopolska krew obudziła - jakie sowy, przecież to kanie!

Obydwa drapieżne ptaszory. 

Dzisiaj udało mi się złowić obiektywem, zrywającą się do lotu, kanię rudą.

Jeżeli ktoś dotrwał do końca, to pozdrawiam serdecznie!

przewrotność prawdy

i każda jest prawdziwa. 

bez żadnej odpowiedzialności.

fajna zabawa.

Pożegnanie z budyniem

Zwinęliśmy dzisiaj kawałek taśmy budyniowej, którą ogrodzone były przez miesiąc sąsiedzkie konie.
 Sąsiad dzierżawi pastwisko przy naszym domu i taki sobie umyślił sposób na odstraszanie dzikich zwierzów. 

Następny sezon pastwiskowy za rok, a tymczasem nasze oczęta nareszcie odpoczną od tysięcy rozbłysków słonecznych, które cięły dotkliwie jak rozeźlone osy.

Konie nie bolą mnie wcale. Są zwyczajnie dzikie jak góry, spokojne jak wody jezior i tylko czasami coś mówią.

Na początku, przerażał mnie brak rozpaczy. Chłód serca. Paskudne rozczarowanie, że tak łatwo było się pożegnać.
Nie smucę się już, że nie było tak jak w książkach. Gdzieś na dnie, spoczywa pamięć, bezpieczna, trochę piękna i niesfałszowana. Na wierzchu została tylko gładziutka blizna. Pewnie zniknie, jak ten ślad na wodzie ...

p.s. tak mnie naszły wspomnienia z kiedyś tam. Tylko budyń jest aktualny :)
        Historyjka jest, ma się rozumieć, wiejska,  jak muchy na oknie.