Nie dzieje się.
Nadal nie wiemy, czy Jego Samczość jest sprawcą, czy nie.
I jaki wpływ miały maślane oczy.
Jedno jest pewne - mleczność spadła prawie do zera i serów się nie da poczynić :(
Cała nadzieja w pobliskim haremie Śmigusa, który zadbał o swe żony już w sierpniu. A oczy ma on dzikie i żadna mu nie śmie odmówić.
Aż dziw, że taka bestyja wyrosła ze słodkiego koziołka, z którym malutka Weronika bez trudu sobie radziła.
No cóż. Trzeba czekać.
Oby sen zimowy serowarki, był jak najkrótszy!
Smakowite sery, aż mi ślinka cieknie :-) Pozdrawiam dzielną, chwilowo bezrobotną serowarkę :-*
OdpowiedzUsuńMagdo, nam też brakuje serka koziego, a Galusia nadal w zasuszaniu, teraz stosuje drastyczniejsze środki za radą Zosi i Janusza, zobaczymy, co to da. Kozioł cudny, dorodne zwierzę, nie dziwie się, że panny na niego lecą :) a to zdjęcie Weroniki super. Wczoraj schyliwszy się, odkryłam między gęstym futerkiem Hrabianki całkiem dorodne cycuszki, nie da się diablica tam dotknąć za nic w świecie, jak my ją będziemy kiedyś doić :) Z serowarskim pozdrowieniem i oby do wiosny, a i oczywiście specjalne ukłony dla Weroniki :)
OdpowiedzUsuńPojadłabym, aż jestem głodna. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńmmm, wyglądają smakowicie, śnij, Serowarko do wiosny! A robisz sery z orzechami włoskimi? Ja robiłam, dzięki cudnej mej Anieli, ech, aż się łza w oku kręci:)
OdpowiedzUsuńAle KOZIOŁ i to poroże- olala. Sery pięknie wyglądają-gratulacje
OdpowiedzUsuńChodzi za mną od jakiegoś czasu taki prawdziwy ser... Niestety - w naszej okolicy kupno prawdziwego sera graniczy z cudem. Z całego serducha krótkiego zimowego snu życzę:-)))
OdpowiedzUsuńAle ma olbrzymie rogi! Budzi respekt, serki te:)
OdpowiedzUsuńSERA !!!!!!
OdpowiedzUsuńwoła zdesperowana Wrocławska Grupa Degustacyjna
PS
serdeczności w roku nowym i podziękowania za machanie ;) M.
Moje kozie serki nadal w odstawce, tylko z mleka krów mi pozostają, pewnie mniej smaczne, robiłam je tuż przed wigilią. Kozioł-bestia, wcale nie wygląda łagodnie, pewnie bodzie obcych; jaka świetna maszyna, do prasowania serów, chyba! na kozie potomstwo długo czeka się? a jeśli nie będzie, to co? czekamy dalej na rozwój wypadków? co za emocje! pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńNo to ładny kozioł z tego koziołka wyrósł... Świetne zdjęcie z Weroniką, chyba nadal się uwielbiają, hę? A sera to bym takiego swojskiego koziego zjadła, oj zjadłabym.
OdpowiedzUsuńWłaśnie niedawno wspominaliśmy, kiedy mój syn zapytany w przedszkolu, jakie są rodzaje mleka, wymienił:
- od kozy
- w kartonie
i ze sklepu
cudownie! Wiozłam go na wieś do znajomych, żeby zobaczył jak się doi krowę i że od mleko od krowy a nie w kartonie.
Alergik nie znał innego mleka niż kozie :)
A już tęskniliśmy :)
OdpowiedzUsuńŚmigus wspaniały (musicie być pewni że swoje zrobił :)
Ostatnie zdjęcie jest emanacją i prawdziwym snem serowarki,praska na ser super ,wykonanie nie tylko fachowe ale z piękną rustykalną dbałością o etniczny tradycyjny charakter.Aleśmy się zapentlili w tych komplementach :)
POZDRAWIAMY :)))
Toż to nie sery, a dzieła sztuki!!!!
OdpowiedzUsuńKozioł Wam wyrósł na takiego przystojniaka, że nikt chyba się kozom nie dziwi! Ależ będzie radość z przychówku, no i z powrotu sera. Czy odczuwalibyśmy tyle drobnych radości, gdybyśmy nie odczuwali i braku???
Gorąco pozdrawiamy
O kurcze Madziu piękny kozioł ale ja osobiście czułabym przed takim osobnikiem ogromny respekt.
OdpowiedzUsuńMoja kózka też nie ma już mleka od dawna. Mało tego podobno poroniła a ja wyraznie czuję ruchy maluchów. Już sama nie wiem co myśleć. Weterynarz był, powiedział co wiedział i pozostawił mnie ogłupiałą zupełnie.
Wiem tylko że jak zaczną rodzic to jestem zdana sama na siebie i muszę ufać chyba bardziej intuicji.
Mam nadzieję że wszystko będzie dobrze, czego i Tobie życzę. Pamiętam "Wasz" ciężki zeszłoroczny poród. Swoją drogę jestem ciekawa czy udało się sprzedać kozlaczki.
Pozdrawiam cieplutko
jak się ma takiego kozła to pies w obejściu niepotrzebny:)
OdpowiedzUsuńOLQA - fajnie skomentowałaś :-) i ja się podpisuję pod tym. No i sery jak malowane :-)
OdpowiedzUsuńSerowarko, odpoczywaj, bo jesli przyczyna sa maslene oczy to na wiosne hoho nie bedziesz wiedzac ktory ser w rece wlozyc, hehe
OdpowiedzUsuńsery ze az slinka cieknie, a kozie to moje ulubione
pozdrawiam
Widok tego kozła mnie zainspirował:)))
OdpowiedzUsuńI pomyśleć że taki okaz niedawno igrał sobie niewinnie z Werniczką:))))
Wystawa tych serów przemawia niesamowicie na moją "wyobraźnię smakową":))))
Pozdrawiam serdecznie.
Zaczynam trenować dzikie spojrzenia ;)
OdpowiedzUsuńTutaj piata rano i ja juz mysle o sniadaniu! ale sery! wzrokowo oceniajac ..sztuka!!!a smakowo pewnie delicje!Weronika strasznie fajna...pozdrowienia
OdpowiedzUsuńWidzę, że mocno zamotałam historie kozłów więc spieszę z wyjaśnieniami.
OdpowiedzUsuńPięknorogi Śmigus, urodzony i wychowany u nas, został podarowany koziarzowi z pobliskiej wsi. Tam wyrósł na takiego zbója, jak widać na zdjęciu. Nie jest agresywny w stosunku do ludzi, ale bardzo niebezpieczny dla dorosłych koźlich konkurentów. W zeszłym roku wysłał na tamten świat wielkiego kozła, z którym wspólnie zarządzał haremem.
Nasze kozy nie randkowały w tym roku ze Śmigusem, bo w ogóle nie miały randkować. Plany pokrzyżował kozioł Maślanooki (sprowadzony przez najbliższych sąsiadów), młody i wstydliwy. Czy próby uwiedzenia go powiodły się? Dowiemy się na wiosnę ...
RIANNON - dziękuję! "Chwilowo" - to słowo mi się podoba :)
JOLU - zaskoczyło mnie, że Galusia jeszcze się nie zasuszyła. Co za ambitna sztuka! Nasze kózki od maleńkości głaszczemy po brzuszkach i nie bronią żadnych rejonów. Ale mieliśmy taką heterę, która w ogóle, nigdzie się nie pozwalała dotknąć i pierwsze nauki dojenia pobierała ... na leżąco. Później stopniowo, dyscyplina, konsekwencja i kilogramy smakołyków za kilka sekund spokojnego stania, no i już nie ma żadnych kłopotów.
Weronika uradowana wyróżnieniem!
ANKOSKAKANKO - jeszcze troszkę zostało, zapraszamy!
PAULINO - mam na to wielką ochotę, ale okrutnie są drogie. A nasz orzech, to jakiś gbur, nieużyty!
HANNAH - nooo! Podziwiam codziennie , co Wy tam wyczyniacie w Belgowie. Szacunek!
ASIU i WOJTKU - bardzo dziękuję za to serdeczne życzenie! Jak to możliwe, że w Twojej okolicy nikt serów nie robi? Krowich też?
KASIU - witaj! Żartów z nim nie ma :)
GRUPO KOCHANA - krowich na razie nie robimy, a z kozimi, sam pan widzisz... Pozdrawiamy!
MARIO - byłam pewna, że wypatrzysz prasę! Kozia ciąża trwa 5 miesięcy, więc w marcu / kwietniu emocje sięgną zenitu :)A jak nie będzie potomstwa, to cała nadzieja w zwariowanej Matyldzie, specjalistce od urojonych ciąży. Ta potrafi mieć mleko od patrzenia w chmury. No i trzeba będzie dużo kupować od właściciela haremu Śmigusa.
MARGO - ja, dziecko miasta, przez wiele lat nie znałam pochodzenia mięsa. Myślałam, że kupuje się je w różnych kształtach, tak jak kostki masła i bułki ... W sumie tu chyba nie o miejskość chodziło, tylko o rodziców.
A teraz w szkołach są specjalne zajęcia o pochodzeniu różnych pokarmów, np. o zadziwiającym związku zbóż i pieczywa :) No i dobrze, że są.
JANUSZU i ZOSIU - bardzo ciepło mi się zrobiło po Waszych pierwszych słowach! Prasa produkcji Pawłowej, delikatnie mówiąc, mocno eklektyczna w ozdobnikach:) Działa jednak bez zarzutu.
GO i RADO - architektura sera, widzicie to, prawda? :):):)
Święta prawda, o braku. Tylko jakieś choćby minimum równowagi trza!
KOZO - późne poronienia nie budzą wątpliwości. Sama byś widziała. Ale z bardzo wczesnymi różnie bywa. Tak myślę sobie - a może były trojaczki i dwa zostały? Ale czy miałyby szansę "przetrzymać" akcję poronienia? Nic nie wiem na ten temat. Kozo poradzisz sobie z rodzącymi kozami śpiewająco! W końcu nazwałaś się tak, a nie inaczej! Wszystkie zeszłoroczne koziołki udało mi się sprzedać przez allegro, do gospodarstw agroturystycznych. To pierwszy taki sukces!
OLKO - nadal nie mogę pisać tej litery ... Kozy są niesamowicie czujne. To one, a nie psy, zawiadamiają mnie o atakach drapieżnych ptaków, na kury. Kozioł już nie mój, więc na podwórku jednak psy :)
NASZAPOLANO - dzięki! To początki.
NEILII - tak tak :) Ja jestem bardzo powolna, więc nie mogłoby to być "szaleństwo wytwórcze". Ale szalony tłum chętnych, mmm ... :)
JUTO - kozioł pikny! Sery będą coraz bardziej zróżnicowane i lepiej "przemówią"
ZENZO - jeszcze Ci mało wielbicielek ?!
GRAŻYNO - dzięki! Kozie sery są specyficzne. Nasze krótko dojrzewają, część jest wędzona na dymie olchowym, jabłoniowym lub brzozowym.
No no... Śmigus robi wrażenie! Łagodny w stosunku do ludzi? nie wiem, czy sprostałabym temu spojrzeniu ;-) Ale to słodkie zdjęcie maluchów - Weroniki i Śmigusa - napawa otuchą ;-)
OdpowiedzUsuńSerowa kompozycja smakowita... oj, niech się już serowarka z tego snu zimowego obudzi ;-)
Ściskam czule!
RAJUUU!!!! Już wiem, co za mną chodzi od tygodnia!!!:D (niech wystarczy oscypek spod Galerii Krakowskiej..chlip)
OdpowiedzUsuńNa te serki nie mogłam sie napatrzeć!
OdpowiedzUsuńToż to prawdziwa sztukateria!!!
A jeśli chodzi o serowarkę... no cóż, nie dziw się... nawet taka serowarka ma prawo do urlopu!!!